حضور در دفاع و تدارك ميدان نبرد:
تحميل جنگى ناخواسته بر ملت انقلابى ايران، فرصتى تاريخى را براى بانوان مجاهد و فداكار فراهم آورد كه گوهر وجود ايمانى و ارزشهاى انسانى خويش را به زيباترين و گوياترين شكل به نمايش گذارند و زمينهاى شد كه حضرت امام نيز وجه ديگرى از مشاركتبانوان در مقدرات اساسى جامعه و سرنوشتخويش را بازگو كنند. اين چنين بود كه يكى از محورهاى اساسى در بيانات حضرت امام درباره جنگ تحميلى و دفاع مقدس را، ضرورت و نحوه حضور بانوان و تلاش جهادى آنان تشكيل مىدهد; از آموزش نظامى گرفته تا تداركات جبهه، تربيت فرزندان و تشويق همسران و بستگان براى حضور در ميدان نبرد، حضور در سپاه و ارتش و حتى حضور خود بانوان در جهاد دفاعى كه مسؤوليتى مشترك ميان زن و مرد است. اينها همه از نگاه دينى، تحليل و استدلالهاى روشن وانكار ناپذيرى دارد.
((زنان در صدر اسلام با مردان در جنگها هم شركت مىكردند.ما مىبينيم و ديديم كه زنان همدوش مردان بلكه جلوتر از آنان در صف قتال ايستادند، خود و بچههاى خود و جوانان خودشان را از دست دادند و باز هم مقاومت كردند)). (21)
((اگر خداى ناخواسته زمانى يك هجومى به مملكت اسلامى بشود بايد همه مردم، زن و مرد حركت كنند.مساله دفاع اين طور نيست كه تكليف منحصر به مرد باشد يا اختصاص به يك دستهاى داشته باشد; همه بايد بروند و از مملكتخود دفاع بكنند)). (22)
((من از آنچه تا كنون به همت مردان و زنان با شرف و رزمنده شده است، اميد آن دارم كه در بسيج همه جانبه آموزش نظامى و عقيدتى و اخلاقى و فرهنگى با تاييد خداوند متعال موفق شوند و دوره تعليمات و تمرينهاى عملى نظامى و پارتيزانى و چريكى را شايسته و به طورى كه سزاوار يك ملت اسلامى به پا خواسته استبه پايان رسانند)). (23)
استدلال بر ضرورت آموزش نظامى توسط بانوان در شكلهاى مختلف آن نيز كاملا روشن است.كما اينكه امام خطاب به جمعى از بانوانمىفرمايند:
((اگر دفاع بر همه واجب شد، مقدمات دفاع هم بايد عمل بشود.از آن جمله قضيه اينكه ترتيب نظامى بودن، يادگرفتن انواع نظامى بودن را براى آنهايى كه ممكن است.اينطور نيست كه واجب باشد بر ما كه دفاع كنيم و ندانيم چه جور دفاع كنيم.بايد بدانيم چه جور دفاع مىكنيم...البته در آن محيطى كه شما تعليم نظامى مىبينيد بايد محيط صحيح باشد، محيط اسلامى باشد، همه جهات عفاف محفوظ باشد، همه جهات اسلامى محفوظ باشد)). (24)
پايان بخش اين محور، سخن ديگرى از حضرت امام در پيش از پيروزى انقلاب است كه هم تاكيدى بر مشاركت مسؤولانه بانوان در جهاد شرعى است و هم تاكيدى بر حضور فعال در جامعه و مشاركت در امورى كه به سرنوشت آنان مربوط مىشود:
((اين تبليغات كه «اگر اسلام پيدا شد مثلا ديگر زنها بايد بروند توى خانهها بنشينند و قفلى هم درش بزنند كه بيرون نيايند» اين چه حرف غلطى است كه به اسلام نسبت مىدهند.صدر اسلام زنها توى لشكرها هم بودند، توى ميدانهاى جنگ هم مىرفتند)). (25)
پىنوشتها:
1- مدثر، آيه 38.
2- بقره، آيه 286.
3- صحيفه نور، ج 21، ص 172.
4- آل عمران، آيه 195.
5- الميزان، ج 2، ص 271.
6- صحيفه نور، ج 5، ص 153.
7- ان الله لا يغير ما بقوم حتى يغيروا ما بانفسهم; رعد، آيه 11.
8- ذلك بان الله لك يك مغيرا نعمة انعمها على قوم حتى يغيروا ما بانفسهم، انفال، آيه 8.
9- صحيفه نور، ج 5 ص 153
10- همان، ج 12، ص 237.
11- ممتحنة، آيه 12.
12- صحيفه نور، ج 11، ص 254.
13- همان، ج 18، ص 264.
14- همان، ج 12، ص 236.
15- همان، ج 11، ص 254.
16- همان، ج 12، ص 72.
17- همان، ج 10، ص 234.
18- همان، ج 19، ص 281.
19- همان، ج 13، ص 70.
20- توبه، آيه 71.
21- صحيفه نور، ج 5، ص 153.
22- همان، ج 11، ص 117.
23- همان، ص 275.
24- همان، ج 19، ص 280.
منابع مقاله:
سایت حوزه
نظرات شما عزیزان: